چیزی به نام فوتبال !

   امروز وسوسه شدم برای اولین بار بروم و بازی شهرداری مثلا بندرعباس و نساجی قائمشهر را ببینم. نه به خاطر دیدن فوتبال (چون توقعی بیجاست) بلکه به خاطر اتفاقات جالب و عجیبی که برای این تیم افتاده است . تیم در کورس رقابت برای رسیدن به لیگ برتر کشور است و سه بازی ساده به احتساب همین بازی  برایش باقی مانده که مربی اش جناب مجید نامجو مطلق از کار برکنار می شود .

مدیر تیم شهرداری علت اخراج نامجو مطلق را ضعف دانش فنی عنوان کرده است غافل از اینکه این حرف چقدر ناجور است . به دلایل زیر :

۱ ـ انتخاب نامجو مطلق هم یک ضعف دانش فنی بوده است .

۲ـ اینکه تا این زمان متوجه ضعف فنی نشده اند هم به همچنین.

۳ـ مربی جدید این تیم را نمی توان به دلیل نداشتن ضعف فنی کنار گذاشت ! زیرا برکناری نامجو به آن دلیل و منصوب کردن دست نشان به جای او یعنی اینکه دست نشان دانش فنی دارد .و این در دراز مدت شاید به یک معضل تبدیل شود . مسئولین این تیم از هم اکنون باید به دنبال یک بهانه ی قرص و محکم برای اخراج احتمالی سرمربی تازه باشند . بنده عدم نتیجه گیری را پیشنهاد می کنم . چون محتمل تر است .

   بازی امروز را شهرداری مثلا بندرعباس با یک گل به سود خود به پایان رساند . در این بازی میانگین تقریبی پاس های سالم دو تیم به این شرح است . شهرداری یک و نیم پاس سالم پی در پی و نساجی تقریبا یک پاس سالم !

    در تیم شهرداری هدایت شهریاری به نظر من بهترین بازیکن این تیم بود . تماشاگران بندرعباسی هم برای خود عالمی دارند . به هدایت شهریاری لقب گرگ داده اند . امروز که واقعا گرگ بود . بزیک هم خوب بود بر خلاف نظر تماشاگران ! 

   پاس های بلند و گاهی تو در اسماعیل هلالی ، حرکات بدون توپ و زیرکانه ی ادموند بزیک به علاوه ی حضور پر تحرک شهریاری در سمت راست دلخوشی های تیم شهرداری بود .

    بازیکنان نساجی به هر بهانه ای خود را به زمین می زدند و سعی داشتند وقت بازی را تلف کنند . هر گاه که یکی از آنها را با برانکارد به بیرون زمین می بردند تماشاگران یک صدا می گفتند: لا اله ...

 تو گویی که مرداری بر تابوت گذارده اند !

    یک نکته جالب درباره استادیوم تختی هم بگویم بد نیست . شاید تنها یک چهارم تماشاگران بتوانند بازی را به شکل مطلوبی ببیند . به لحاظ شکل قرار گرفتن سکوها خیلی ها مجبور شدند از دیوارهای اطراف استادیوم بالا بروند . در یک صحنه نزدیک بود یک نفرجانش را از دست بدهد.

   بنده ی خدا نشسته بود روی یک سقف ایرانتی که ناگهان ایرانیت زیرش شکست با صدای مهیبی به زمین خورد . من که گفتم مرد ! ولی نه ، جان داشت! چند نفری گرفتند و  بلندش کردند تا چند دقیقه گیج بود و نمی توانست حرف بزند . سرش شکسته بود. ما اصرار می کردیم که ببرندش بیمارستان ولی دوستانش می خواستند همان جا درمانش کنند و موفق هم بودند. پس از یک ربع حالش خوب شد و در کمال ناباوری بنده و تنی چند از همراهان دوباره رفت و بر روی گوشه ای دیگر از همان ایرانیت نشست ! 

   به نظر من جالب ترین صحنه بازی همین بود .