من اعتراف می کنم !

  همانطور که می دانید خیلی کم پیش آمده که در این وبلاگ من از خودم بنویسم . علتش را خودم هم هنوز کشف نکرده ام . بازی یلدا یک بازی وبلاگی است که در آن بلاگری که به این بازی دعوت شده پنج نکته از شخصیت خود که خوانندگان وبلاگش نمی دانند را می نویسد و در آخر پنج وبلاگ دیگر را به این کار دعوت می کنند و نوشتن ها و دعوت ها و بازی همینطور ادامه پیدا می کند . شرتوی عزیز من را به این بازی دعوت کرده است . پس می نویسم .

۱ـ من نمی بینم !

 برای انتخاب بانوی نمونه ی هرمزگان چند تایی پوستر زده بودیم و پخش می کردیم . یک هو چشمم افتاد به تابلویی که روش نوشته بود :کانون زنان ایران ،شعبه بندرعباس . خیلی خوشحال شدم . هم از اینکه این کانون توی بندرعباس راه افتاده و هم از اینکه توی این طرح خیلی می تونستن به ما  کمک کنن ...

خلاصه چند روز بعد با یکی از دوستان داشتیم از همون جا رد می شدیم، من شروع کردم به تعریف کردن از کار خودم : رفتم تو کانون و کلی براش توضیح دادم و پوستر رو دادم بهش ، خانم منشی هاج و واج مونده بود . با خودش می گفته بابا این دیگه کیه . اصلا انتظار چنین طرح خلاقانه ای رو نداشت . باور کن حتی یه کلمه هم نتونست حرف بزنه فقط با حیرت به من نگاه کرد و گفت متشکر ...خب به هر حال اونا مسئولین کانون زنان بودن و این ایده به ذهن خودشون نرسیده بود و  ... 

دوست مورد نظر حرفمو قطع کرد و  فرمود :نچ نچ نچ ! پسر تو کوری ! اینجا کانون زبانه نه زنان !

راستش من تابلوها رو فقط از نزدیک خوب می بینم .

۲ـ من می دزدم !

 البته کتابخون نیستم ولی بچه که بودم علاقه ی زیادی به کتاب داشتم ... از اونجایی که کتابای خونه کفاف نمی داد و بودجه ای هم برای کتاب در نظر گرفته نمی شد من مجبور بودم این پول رو از سوراخ سنبه های خونه کش برم . بعد که کتاب یهو گرون شد دیدم اینجوری من ضرر زیادی دارم به خونواده وارد میکنم و مستقیم وارد عمل شدم و کتاب های مورد علاقه مو می دزدیم ...تبحر خاصی در این کار داشتم فیزیک بدنی من هم به این مساله کمک می کرد چون لاغر بودم توانایی جاسازی سه کتاب رو اطراف شکمم داشتم ...بعد از مدتی چن تا از همکلاسی هامو هم اجیر کردم ... برای هر کتاب صد تومن بهشون می دادم ...ابتدا راضی نبودن و می گفتن گناهه ولی من بهشون گفتم :نه اشتباه نکنین شما یک بار دزدی می کنین ولی در عوض می تونین اون کتاب رو بدین ده نفر دیگه بخونن و ده تا ثواب می برین و ته اش کلی براتون باقی می مونه ...وقتی بزرگ تر شدم هم حرص و ولع کتاب خوندن فروکش کرد و هم دیگه اون جسارت قبل رو نداشتم آخرین کتابی هم که خیلی وسوسه ام کرد بدزدمش دزدی هنر است بود ...در حال حاضر فکر می کنم تنها کتابایی که نمی تونم از خیرش بگذرم کتابای عزیز نسینه . هم به علت قطع مناسب برای این کار و هم علاقه ی شدید من به طنز اون !

۳ـ من آدم کار راه بندازی هستم !

یه بار یکی زنگ زد خونه و گفت منزل ابراهیمی من هم برا اینکه کار بنده خدا توی اون ظهر گرم تابستون راه بیفته گفتم بله ! گفتش احمد هست گفتم: خودمم . گفت: من ظرفای عروسی رو کرایه کردم الان جلوی آموزش پرورش وایسادم . ابراهیم رو بفرست بیاد دنبال من ظرفا رو بیاریم . بازم برای اینکه بهش نه نگفته باشم گفتم: چشم . منتظر باشید من ابراهیمو می فرستم .

تقریبا نیم ساعت بعدش دوباره تماس گرفت و از گرمی هوا شکایت کرد منم دلداریش دادم و گفتم به هر حال گرما برای همه هست و بهش گفتم که صبر کنه ابراهیم به هر حال میاد و ...

فکر می کنم ساعت دو ظهر بود که دوباره تماس گرفت  ... متاسفانه از تاخیر ابراهیم کمی عصبانی شده بود و لحنش گاهی از حالت مودبانه خارج می شد ولی من در کمال ادب بهشون گفتم که به هر حال این مسائل پیش میاد ... و عروسی همینش مزه داره و این حرفا ...

نیم ساعت بعد دوباره تماس گرفت و گفت من اصلا با شما کاری ندارم باباتون کجاست گوشی رو بدین به خودش . من هم که دیگه خسته شده بودم  و می خواستم این بنده ی خدا هر چه زودتر به کارش برسه با لحن محزونی گفتم : بابا بیمارستانه . با حیرت فریاد زد چرا : گفتم یک سو تفاهم کوچیک پیش اومد با داییم درگیر شدن و به هرحال کار به کتک کاری و بعدشم بیمارستان کشید .گفت کدوم بیمارستان؟ گفتم: شهید محمدی .

باز تماس گرفت صداش خیلی ضعیف بود می گفت : من بیمارستانم نمی تونم بابا رو پیدا کنم ... ظرفا رو سپردم به یکی ! بابا کدوم قسمته ؟...من دیگه نمی تونستم حرف بزنم کنترل خودمو از دست داده بودم داشتم منفجر می شدم . داد می زد :چرا چیزی نمی گی ؟ اتفاق بدی افتاده ؟ چرا حرف نمی زنی ؟ گوشی رو بده به  مسلم . من هم گوشی رو دادم به مسلم که همانا برادرم بود . اون هم از اول در جریان کار بود ولی فکر نمی کردم اینقدر با قضیه کنار اومده باشه از بس احساساتی شده بود زد زیر گریه و به یارو گفت بابا رو بردن سردخونه و دوباره گریه و تلفن قطع شد !

خلاصه ما که رفتیم دنبال کارمان بنده ی خدا زنگ زده بود از جناب پدر حسابی بابت همکاری ما تشکر کرده بود و جناب پدر هم این تشکر را به ما ابراز داشت . البته فیزیکی !

۴ـ من قورت می دهم !

خدا نکنه عاشق کسی بشم . روزگارش رو سیاه می کنم . فکر می کنم تنها چیزی که آتش عشق را در من می تونه کمی فروکش کنه اینه  که معشوقه ی مورد نظر رو قورت بدم !

۵ـ من دوست دارم .

من دوست دارم . خیلی چیزها رو : بالش کوچک بچه گی ام که هنوز هم باید با اون بخوابم ... بوی صندوق مادر بزرگم رو ... پشت بوم رو ... و دوست داشتن رو .

خب این از من . حالا شما بنویسید : بندرلنگه ، دخت کنگ ، گنجشکک اشی مشی،دست نوشته های من، سورو قدیم

.........................................

پ . ن : من ۵ مورد نوشتم و برا هرکدومش مثال زدم .البته نمی دونم چرا نوشته ی من اینقدر طولانی شد .  همه سه چهار خط بیشتر ننوشتن !

بعد نوشت : انگار آنای عزیز هم منو به این بازی دعوت کرده که من بابت این بی خبری محض ...ازش عذرخواهی می کنم ...اعترافاتش هم جالبه ها !