در برخی از این ترانه‌های «بند تنبانی» مفاهیم عمیقی نهفته است. نگاه کنید به این ترانه که تاریخ دقیقش از متن آن استنتاج شده و پس از تلاش‌های بی وقفه‌ی متخصصان روشن گردیده مربوط به سال 1994 و حوالی آن است.

خطِ کمر ِ «وانت‌بار»  |   بهم اِتزدن روزگار

دختو دنبال یار نارَن  |   همه شاوا «نود و چهار»

در واقع نکته کلیدی در «خط کمر وانت بار» و «94» نهفته است. از آنجایی که بندرعباسی‌ها علاقه‌ی وافری به اتومبیل‌های باری «تویوتا» داشته‌اند مشخص است که منظور ترانه‌سرا از وانت؛ تویوتای مدل 94 است و «خط کمر وانت‌بار» هم همان خطوط گرافیکی بدنه اتومبیل‌اند که مشخص کننده‌ی مدل آن بودند. و حالا ترانه‌سرا گلایه دارد که این خطوط معادلات روزگار را بر هم زده‌اند و دخترها به دنبال یارشان نمی‌روند و چشم‌شان دنبال «تویوتای 94» است. از بد حادثه این ترانه‌ها [که نمونه فوق یکی از سالم ترین‌شان هم هست] ملودی‌های شیرینی هم دارند و زود در بین مردم جا می‌افتند و ورد زبان می‌شوند. وقتی به عقب‌تر بر می‌گردیم و ترانه‌های دهه‌های چهل و پنجاه ِ عروسی‌های بندرعباس را با امروز مقایسه می‌کنیم متوجه سیر متبذل و نزولی آن خواهیم بود. چنانکه نمونه‌های امروزی حتی برای مثال زدن هم شایستگی ندارند!