در میان حجم انبوه بهاریه‌هایی که در ادبیات کلاسیک و معاصر فارسی و نیز بهاریه‌های گرافیکی تازه و خلاقانه‌ای که این روزها به وفور در فضای مجازی می‌توان دید و لذت برد، من این ترانه‌ی محلی صالح سنگ‌بُر شاعر رنج کشیده هرمزگان را انسان‌دوستانه‌تر و جهانی‌تر یافتم. به ویژه این‌جا که می‌گوید:
وَختی که دار و کتک نِی
یَتا مرغ تویِ مُچَک نِی
رابطه ی آدم وا آدم
مِثِل گربه وا کُچَک نِی
اُزمُن سال خاش اَبو
و ترجمه‌اش تقریبا این می‌شود که:
وقتی اثری از کتک نیست
حتی یک پرنده در قفس نیست
رابطه‌ی آدم با آدم
مثل گربه و سگ نیست
آن زمان سال مبارک است
پ ن ۱: متن کامل این ترانه [سال خاش ابو]
پ ن ۲: صالح سنگ‌بُر ،ترانه‌سرا و فوتبالیست قهار هرمزگانی در سال ۸۵ به مرگی خودخواسته از زندگی در گذشت.
پ ن ۳: برای اصطلاح "سال خاش ابو" نتوانستم معادلی فارسی پیدا کنم. اگر در برگردان ایرادی هست، پوزش می‌خواهم و منتظر راهنمایی‌ام.
پ ن ۴: یک بهاریه متفاوت دیگر از لاتیدان: [و اینک پلنگ‌های ایرانی]