آن هنگام سال مبارک می‌شود!

 در میان حجم انبوه بهاریه‌هایی که در ادبیات کلاسیک و معاصر فارسی و نیز بهاریه‌های گرافیکی تازه و خلاقانه‌ای که این روزها به وفور در فضای مجازی می‌توان دید و لذت برد، من این ترانه‌ی محلی صالح سنگ‌بُر شاعر رنج کشیده هرمزگان را انسان‌دوستانه‌تر و جهانی‌تر یافتم. به ویژه این‌جا که می‌گوید:

وَختی که دار و کتک نِی

یَتا مرغ تویِ مُچَک نِی

رابطه ی آدم وا آدم 

مِثِل گربه وا کُچَک نِی

اُزمُن سال خاش اَبو

و ترجمه‌اش تقریبا این می‌شود که:

وقتی اثری از کتک نیست

حتی یک پرنده در قفس نیست

رابطه‌ی آدم با آدم

مثل گربه و  سگ نیست

آن زمان سال مبارک است

پ ن ۱: متن کامل این ترانه [سال خاش ابو]

پ ن ۲: صالح سنگ‌بُر ،ترانه‌سرا و فوتبالیست قهار هرمزگانی در سال ۸۵ به مرگی خودخواسته از زندگی در گذشت.

پ ن ۳: برای اصطلاح "سال خاش ابو" نتوانستم معادلی فارسی پیدا کنم. اگر در برگردان ایرادی هست، پوزش می‌خواهم و منتظر راهنمایی‌ام.

پ ن ۴: یک بهاریه متفاوت دیگر از لاتیدان: [و اینک پلنگ‌های ایرانی]